fecriati dönemi ne demek?

Fecriati Dönemi

Fecriati, Türk edebiyatında 1909'da ilan edilen ve 1912'ye kadar etkili olmuş kısa ömürlü bir edebi topluluktur. Servet-i Fünun'a bir tepki olarak doğmuş, ancak onlardan daha özgün ve yenilikçi bir sanat anlayışı getirme iddiasında başarısız olmuştur. "Sanat, sanat içindir" ilkesini benimsemişler ve bireysel duyguları, aşkı, doğayı işlemişlerdir.

Önemli Özellikleri:

• Kuruluşu: 1909'da Hilal gazetesinde bir araya gelen genç edebiyatçılar tarafından kurulmuştur.
• Bildirge: Yayınladıkları beyanname ile Servet-i Fünun'u eleştirmişler ve yeni bir edebiyat anlayışı getireceklerini duyurmuşlardır.
• "Sanat, sanat içindir" anlayışı: Edebiyatın toplumsal sorunlara çözüm arama gibi bir görevi olmadığını savunmuşlardır.
• Bireysellik: Şiirlerde aşk, doğa, hüzün gibi bireysel temaları işlemişlerdir.
• Dil ve üslup: Servet-i Fünun'a göre daha sade bir dil kullanmaya çalışmış olsalar da, Arapça ve Farsça kelime ve tamlamalardan kurtulamamışlardır.
• Tiyatroya önem: Tiyatroyu edebiyatın önemli bir parçası olarak görmüşler ve bu alanda eserler vermişlerdir.

Önemli Temsilcileri:

• Ahmet Haşim
• Faik Ali Ozansoy
• Emin Bülent Serdaroğlu
• Tahsin Nahit
• Celal Sahir Erozan
• Refik Halit Karay
• Ali Canip Yöntem
• Hamdullah Suphi Tanrıöver

Dönemin Sonu:

Fecriati, kısa sürede dağılmış ve vaatlerini yerine getirememiştir. Bunun temel nedenleri arasında genç sanatçıların yeterli birikime sahip olmaması, ortak bir sanat anlayışı etrafında birleşememeleri ve Balkan Savaşı'nın etkisiyle toplumsal sorunların ön plana çıkması sayılabilir. Topluluk dağıldıktan sonra bazı üyeler Milli Edebiyat akımına katılmıştır.

Etkileri:

Fecriati, Türk edebiyatında önemli bir geçiş dönemi olmuştur. Servet-i Fünun'dan sonra yeni bir arayışın ürünü olarak ortaya çıkmış, ancak kendi içinde barındırdığı çelişkiler nedeniyle başarılı olamamıştır. Buna rağmen, sonraki dönemlerdeki edebiyat akımlarına zemin hazırlamıştır.